Radio de les radios

     Habrá un añu que, nel cuartu onde duerme y coneuta col mundiu'l mio ordenador, sentía aires y cantares d’Asturies, mentanto suañaba o-y daba al rabil de pedales de la bicicleta ensin ruedes, la única que me convién pa nun esfarrapar inda más la columna. Foi una curtia dómina na qu’oyía esos sones y cantares a traviés de Radiu Llangréu y na que los díes s’afitaben allegres y les nueches, máxiques. A bien d’amigos que sabíen que me caltenía de contino al escuchu se-ys abuitaba que taba cuasique tan pasáu como bramente toi. Sicasí, un mal día atayaron la emisión y quedé vilbu d’esa folixa gayaspera d’aire seliquín y duendos revolvinos qu’enredaben a caballu de les notes musicales y les mios alcordances. Seique pesllaron y tornaron dempués a la estaya, pero la emisión que finara cuento que la echaron en sucu y la qu’entamó yá nun yera d’esa miente. Güei, cola mio tristura radiofónica llantada a la perllonga ente’l llombu y el maxín, acolumbro que quieren que furrule una pequeña emisora dientro’l muséu de la Casa les Radios de Bimenes como un mediu de comunicación más dientro de la Contorna la Sidra y pa esparder la esistencia del propiu muséu. Bien llegáu seya’l proyeutu y el mio envís en que funcione enforma y darréu. Oxalá que nun escaezan los nuesos cantares qu’un día sonaron neses radios que güei son reliquies p’afalagu de los paisanos de la redolada, pa, a traviés de la Rede, de los que tamos lloñe y pa porgüeyu del nuesu mesmu raigañu.