Ye la España afitada nel sangrín,
de besties que torturen acaldía,
de feries y barbarie a sangre fría,
peles vegues que coren al cornín.
D’humana marabunda, l’espantín,
que-y afustia por miles na lloría,
nun ye quien a torgar esa elexía,
esfarrapáu’l probe yá a la fin.
La España qu’entá arroxa les mexelles
güei anecia de nuevu nel abusu,
la España que procura engarradielles
s'enferrona al martiriu qu'en desusu
deshonra la
conciencia en Tordesielles,
rutiando a la razón, el fieru obtusu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario