Van Gogh

Col arte y cola cultura,

el comerciu ye una farsa,

ya lu dixo un mediu cura,

de la pintura, comparsa.

Fasta qu’un ilumináu

un día lu emponderara,

tando Van Gogh yá fináu,

por aciu, nun s’enterara.

Foi la so vida de fame

y desengañu amorosu,

ensin ganar un certame,

col so maxín enxicosu.

Nun valieron los retratos

nin los paisaxes d’Arlés,

pente inorantes y fatos:

gandayada datraviés.

Política y publicidá

−y tasen preciu al más neciu,

lu que−y manden comprará,

yá qu'él nunca fai apreciu.

Anque regales la obra,

naide la contemplaría,

nun s’estima al que nun cobra,

envidia ya hipocresía.

¿Por qué cortasti la oreya?,

nun sabíen de pintura,

pasa güei, pasó daquella,

col arte y cola cultura.

MARCHANTES, LLAMBECULOS

YA INORANTES:

¡DIVOS A LA MIERDA!