Adiós Vital

Adiós ríu Xinestaza,
adiós Picu Brañasín,
nun voi tornar a esa faza,
finxada nel mio maxín.

L.lora'l regueiru Solanos,
el Castru ya la Brañueta,
alcordanzas de los branos,
na solombra de La Mueta.

Berra’l Cuartu la Riera,
Tourayu ya Espinaréu,
Las Campas ya La Piñera,
amargurando Tinéu.

Morrió’l mio amigu Vital,
con esti mes de febreiru,
cerca de la capital
ya llonxe del castañeiru.

D'Asturias, Madrid y Soria,
cuentos ya caxigalinas,
nel mio cantu la memoria,
espetanon como pinas.

Déxasme abonda tristura,
anque nengún escaezu,
pos recuerdos en bayura,
m'acompañarán, davezu.

Viniesti de Ponte Castru
pal pandu Nuevu Baztán,
nel camín, siento’l to rastru,
ando ablucáu ya rabián.