Navídá con gaseosa

Navidá d'un mal quinqueniu,
tres casi un llustru de crisis,
emprobecen el conveniu,
desanicien l'alcoholisis.

Colinguen menos adornos,
mentanto apaguen bombilles,
desatápense sobornos,
dexándonos en toquilles.

Estrúyese’l nacimientu,
los reyes traen enguedeyos,
y aventen, hasta al xumentu,
carambelos a los güeyos.

Nun se canten villancicos,
yá que naide abre les puertes,
avézanse, los focicos,
a perspeutives inciertes.

Chisba ensin mercar regalos,
tola xente na caleya,
condiciónennos, los galos,
y la Merkel, taramiella.

Medra la prima de riesgu,
munchos prindaos pelos boches,
la bolsa decantia’l sesgu,
inmovilicen los coches.

Nun faltando quien te time
cualquier moneda aforrada,
los d'antes de la subprime,
agora nun nos tornen nada.

Aporfien en que xuguemos,
toos a la llotería,
sicasí, nun trabuquemos,
que nun ye ludopatía.

Nós pagamos el coríu,
nun dexen nin pal turrón,
vamos torgar el rutíu,
pero non la depresión.

Nun s’escaldiará’l mariscu,
vamos comer cacagüeses,
mientres se llibra nel riscu,
nos van papar les careses.

Mas, gociái, polos pequeños,
d'una Navidá prestosa,
nun espardáis los sos sueños,
y brindái con gaseosa.

¡Qu'amarguriu!

Son les 5 la tarde, tres rapazos con pelo tortiella francesa pañen un collar del pescuezu una vieya. Los magüetos tienen otres carauterístiques, sicasí ta mal vistu falar d'ello. Naide de la contorna-y defende, y la paisana marcha alloriada. Voi cargáu como un burru y toi dalgo lloñe pa terciar no que pasó; amás, la muyer me reñe por tar de contino implicáu en engarradielles. Dalgo asemeyáu se repite davezu y los caminantes escuquen encarpazaos. Tornu pa casa ablucáu polo que yá ye una repunante costume; mentanto, alcuérdome de lu que dicía Franz Kafka al respeutu:

“Cuando unu sale a caminar de nueche per una cai, y un home, visible dende bien lloñe —porque la cai ye pindia y hai lluna llena—, cuerre escontra nós, nun lu detenemos, nin siquier si ye ruin y andrayáu, nin siquier si daquién cuerre detrás d'él glayando, dexámos-y pasar.

Porque ye de nueche, y nun ye culpa nuesa que la cai sía empinada y la lluna llena; amás, seique esos dos entamaron una cacería pa enredar, seique fuxen d'un terceru, seique'l primeru ye escorríu a pesar de la so inorancia, seique'l segundu quier matalu, y nun vamos ser cómplices del crime, seique nengunu de los dos sabe nada del otru, y diríxense corriendo cada unu pola so cuenta escontra la cama, seique son nocherniegos, seique'l primeru lleva armes...”

¡La cuenta!, cavilgo que siempres foi asina, que naide quier saber nada, que llueu fanfarriamos... ¡Qu’amarguriu!

Namás que 7 ingresaos na proyeición de “Lu que'l vientu se llevó”

Esta tarde, y por mor del desaniciu de la publicidá en TVE, nun tuvieron qu’ingresar nos hospitales namái que 7 persones mientres la proyeición de “Lu que'l vientu se llevó”. D’esta mena, anguaño, foi quien a ver finar la película más xente que'l pasáu añu, nel qu’ingresaron una decena d’espectadores (7 homes y 3 femes) de los selce qu’acarretaren a urxencies.