Cuentiquinos pa que
sueñes,
pa que sueñes col to
neñu,
cuentiquinos dende
Areñes,
suañu qu’afalaga’l
sueñu.
Cuentiquinos de la
gloria
qu’afayen l’airón
nordés
en cantares de
Fontoria,
d’Asturies, como tu
yes.
Les dances y la
xanina,
la qu’al ríu vivu va,
nun s'escaez a
mamina,
pero’l canciu ye al
so pá.
Siento a Maxi como
soi,
empondero la so xera
d’esi tiempu que nun
foi,
que nun hubo
primavera.
Naide refugue’l
trabayu,
naide acute lo
asturiano,
que’l repunante o
babayu
nun nos gane pola
mano.
Qu'en radio o
televisión
suenen sones del país,
que nun mangonie’l
castrón,
toos d’andecha nun tris.
El que carez me da
pena
cuando esparde
asturianía.
¡Llibrái de la so
condena!,
magar se caltién la
mía.
Nos torgara los
abrazos,
esi COVID-19,
enxamás los nuesos
llazos,
nuesa cultura se
mueve.
No hay comentarios:
Publicar un comentario