Corquiéu y Ribeseya

 

Taba tancáu’l Corquiéu,

el Corquiéu taba zarráu,

col so chigre ensin xaréu

y el paséu del cai cambiáu.

 

Nin siquiera un xaponés

cantaba Ribeseyana,

ye un mal añu, ye un mal mes,

col andanciu na solana.

 

Hai bien d’años que nun diba,

calteníase La Guía,

cola virxe ellí enriba

ya allá lloñe, Guadamía.

 

Equí corrí la noviada,

d’equí colara a Cuadonga,

aguantamos la boriada

y xubiéramos a Ponga.

 

Cavilgamos ente peñes,

pela faza del Infiernu,

qu’escaecimos Tereñes,

Vega y el Camín en ciernu.

 

Tornaremos otra vez,

como’l ríu pela oriella,

onde cola mar se mez,

afayando en Ribeseya.

 

Pa entós tocará Corquiéu,

anque seya n’Atalaya,

Lluci entonará d’abéu

y Pin esfrutará a esgaya.