Lluis de Turiellos

Y un poeta orixinal, que ye una categoría a parte que dexa güelga propia nel camín de les lletres, que yá ye abondo. (Munches gracies, Lluis)

viernes, 12 de junio de 2009

¿SEDRÁN CASTELLANOS?


Sí, yo, yera un nenu que moraba en Madrid pel hibiernu ya en Asturias pel branu. Sí, yera pequeno, sicasí dábame cuenta de que na Corte tábamos de caseiros ya en Tinéu d’emprestaos. Ei!!í yéramos los asturianos ya eiquí los castellanos o los madrilanos; asina que foriatos en toa ringla ya en tolas partes. Na capital yera l’únicu Pin de las sos caleyas, dempués, los collacios emprincipianon a !!amame Jose; cavilgaba que me cristiananon, de sutrucu, outra vegada, pos nun sabía nada d’esi nomatu. En Tinéu la xente falaba distintu, ya había cerras, había regueiros, había carros del país, había xatos, ferres, melandros, raposas... ya ¡machos! ¡Miánicas!, ¿sedría entós en Madrid la xente fía d’un pollín o una pollina?... Nun entrugué a naide por nun cafiar.
La cousa ye que fui medrando ya mercara casa propia, ya, inda, casería de fin de selmana; ensin embargo nada camudó. En Tinéu ya Cangas yera madrilanu, ya en Castie!!a, asturianu. Asina qu’un día merqué, de mano apurrida pa setiembre, pisu con sobráu nel mesmu Grau, ya atalanté qu’enxamás fadría casu a nengún faltosu. Soi asturianu exiliáu n’otra dómina ya, agora, repatriáu por temporadas; anque, pémeque, muita de la mio parentela de Tinéu ya Sierra yá nun ta, y, abonda xente d’esa fastera nun fala como daque!!a. ¿Sedrán castellanos?

No hay comentarios:

Publicar un comentario