¡Espertái!

(Semeya d'Emma Álvarez)

"Permita Dios que te vayas

más allá de los infiernos,

 al Principáu d'Asturias,

al Conceyu de Somiedu,

hasta'l monte de Tibleos,

onde'l diañu dixo mieu"

Naide cree la maldición,

naide cree nel esconxuru,

naide cree na so oración,

anque too val, seguru.

Quexa de la cobertura,

una amiga, nesa faza,

que la señal ye tortura,

qu'asina nun saca baza.

Si nun furrula la Rede,

ye normal equí nel monte,

del busgosu, ye la sede,

de la xana, la so fonte.

Ye algún trasgu revolvín,

qu’anda a la escontra Tainás,

y xunto col Ventolín,

torna la señal p’atrás.

Reñen pola mina d’oru,

reburdien pol so vertíu,

¡madiós!, ¡malaya!, ¡demoru!,

¡qu’envelenen fasta’l ríu!

Naide caleza dafechu,

nun ye más qu’una señal

pa refugar esti fechu

y protesten bien que mal.

Asina qu'andái sollertes,

que nuesa mitoloxía

glaya pa tu espiertes

contra cualquier fechoría.