Siempres hai dalgún faltón
qu'ensin plizcu de respetu,
queriendo llevar razón,
anda espetando l’espetu.
Asina y en resultancia,
pasa tol tiempu enredando,
ayén a la tolerancia
y al par col so mazu dando.
Lu blancu diz que ye prietu,
lu prietu diz que ye blancu,
ye del repunante, netu,
ye torga, piesllu y atrancu.
Asoma pela to muria,
cuando aporta la contraria
y, guapamente, la lluria,
ye mosca ensucha y mamaria.
Davezu son radicales,
a les clares, estremistes,
igual-ys da lu que fales,
nin qu’aporfies nin qu’insistes.
Nin que digas so nin arre,
sé que-ys falta un fervor,
afáyense nel amarre,
retoliquen de mugor.
Entós, nun paga la pena,
aldericar al faltosu,
yá tien abonda condena,
¡qué-y coma l’alma l’osu!
No hay comentarios:
Publicar un comentario