Tal y como vos desplicaba na cabera
entrada, cuntaba que de la que tornáremos d’Asturies díbamos a quedar en casa;
sicasí, a la muyer se-y ocurrió de secute rentar un cuartu nun hotel de Calpe y
tuvimos de colar darréu. Cuando llegamos y xubí con ella a la oncena planta too
s’amosaba enforma afayadizu, magar que nun me decatara del nome del hotel fasta
qu’entré nel escusáu: ¡Hotel del Amante!, ¡coimes! De resultes, quedé dalgo
amusgáu y tuvi de salir pa la terraza col envís de cavilgar sobro’l
casu. Dempués supi que nada tenía que ver cola muyer, sinón que yo trabucara’l
nome por culpa de tar mediu tapáu’l cartelu. Asina que nun-y dixi nada y,
enantes de xintar, baxamos a conocer la Villa montando nun tren que tenía
ruedes y andaba pela carretera. El percorríu foi dafechu prestosu, anque vengo
con un esguince nel costazu de tanto corresponder al saludu d’una montonera
xente qu’abultábaseme que nun conocía. Amás, nel restorán pañé unes croquetes
de quesu y, como taben esfrecíes, metíles nel microondes y por mor de que nun
sabía como furrulaba-yos calecí sobre manera arroxando’l focicu, la parpayuela
y fasta’l mesmu gargüelu. Foi’l casu qu’aína nos averamos al hospital onde me
diagnosticaron quemadures al Cabrales de tercer grau. D’esta miente, alvertivos
qu’entamo en tientes otra vegada nel Feisbuc, pero abondo fadiáu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario