PRIMAVERA

Camín del monte,

campa cimera,

alita’l pronte,

na primavera.

Sonrí yá’l sol,

nel finxu’l cielu,

ye caricol,

qu’escampla’l velu

de la ñublina,

que pinga’l prau,

valle, vallina,

ye esconxuráu.

Ensuga’l pisu,

peña y camín,

florez el nisu,

marcha’l verdín.

Siéntese’l vientu,

calla’l terrén,

sentíu y tientu,

murnia tamién.

Too espoxiga,

yá too brota,

ruxe la xiga,

tría la bota.

La mazaniella,

cuasi qu’asoma,

ergue la cuella,

medra la groma.

Ye paz y arume,

la cordelera,

pinta la cume

de primavera.