El gatu con madreñes

    Ello foi una vez que morriera’l molineru’l reinu y dexara como heriedu al redrueyu de los sos fíos un cabañu esbarrumbáu ya un gatu malcuriosu, mientres que'l restu de los sos hermanos tuvieren muncha más suerte. El fíu pequeñu quixo abandonar al gatu o si acaso comelu como cachopu mixín, pero pa la so sorpresa’l gatu fala y siente ensembre. El gatu–y pide’l so sofitu, un par de madreñes ya un sacu, perxurando que–y fairá salir de la probitú. De secute, calzáu coles madreñes, pañó pal sacu les meyores fabes y berces de la contorna, y gracies a la so astucia ya arremangu ye a coneutar col rei, al que cocina’l meyor pote que papara na so vida. De resultes, quedara tan agradecíu, que–yos invitó al so palaciu, onde’l rapaz conoz a la princesa cola que se casa. Pa que seya a aguantar a esta, yá que yera abondo fata, y marche lloñe con ella–y nomen Marqués de Santarvás, algamando a vivir ricu pa siempres; mentanto’l gatu s’axunta cola gata del madreñeru’l monarca ya anguaño yá gasta madreñes ensin tasa.