Esta nueva torna a Asturies resultara
abondo granible, yá que conocí a otra montonera xente y n’especial a la mio
hermana Ánxeles. Daquién dirá que cómo coime ye eso de que nun conocía a la mio
hermana y yo-y voi retrucar que porque asina taba escrito nel guión. ¿Acaso nun
vos decatarais de que la vida ye suañu, cuentu, teatru…? Un particular guión a
la fin. Amestaré que yá nos conocíamos en maxín ya a traviés del Feisbuc; o
seya, n’otra dimensión y lu que faltaba ye lu que si diz en persona. La escena
entamará cubriendo de blancu’l decoráu con una abondosa xarazada. Darréu,
surtió’l sol per Picarosu espeyando sobro la piedra cayía na cai de la
estación. Al bellume, asomó ella como una prestosa apaición, como atañe a toa
triba d’ánxeles bonos, mientres que yo escuclaba pa escontra Uviéu. Darréu,
esguilamos per un barriu azul que s’escuende tres d’un contenedor de basories y
percorrimos una afayadiza ruta pente viesques y palacios. Dempués, desendolcóse
un segundu actu de chicolate, rises y llambionaes nuna afayadiza plaza col qu’algamamos
una despidida de nueche y puntu y siguíu, yá que vamos aneciar por contautar n’otros
capítulos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario