L’entierru siempres
foi drama
col prefaciu nos
cipreses,
ensin escenes de
cama,
ensin tampoco
entremeses.
El conflictu ye
l’heriedu,
la mala estrella ye’l
muertu
que yá travesara’l
sedu,
que yá finara nel
güertu.
El güertu ye’l
güertu’l cura,
el cura’l que llee’l
responsu,
rezu que davezu
ambura,
pueque ciertu, pueque
sonsu.
S’empapiella en tou
entierru
pol paisanu
soterrañu,
azorrona’l más
gamberru,
dientro un añu, el
cabudañu.
En repetise aportuna,
la historia ye’l
mesmu cuentu,
desendolcu y mala zuna
acompasaos col
llamentu.
L’epitafiu ye resume,
el que morrió foi mui
bonu,
del inciensu quedó
arume,
foi la ceremonia a
tonu.
El morrer siempres
foi drama,
muerre fasta’l más
castrón,
el mozu y tamién la
dama,
ya esta foi la esplicación.
No hay comentarios:
Publicar un comentario