Alicina, mazanina,
mazanina col so llazu,
esa foto ye un abrazu,
abrazu de pequeñina.
Semeya de blancu y prietu,
nos güeyos espeya’l blancu,
ensin llevantar del bancu,
el blancu vistíu netu.
La química de la imaxe,
d’imaxe que ye alcordanza,
mentanto que’l tiempu avanza,
a vieyura va’l fustaxe.
Magar que tu nun camudes
per aciu les reaiciones,
vas frayando corazones
y, como neña, pescudes.
Que quien faise como neñu
entra en Reinu de los Cielos,
onde se cuerren los velos
y yá nun s’engurria’l ceñu.
El cielu ta nos tos güeyos,
asoleya na mirada,
la llende ye mui delgada
pa los neños y los vieyos.
Alicina, mazanina,
neñina del blancu llazu,
d’esi cielu yes retazu,
bendígate la Santina.
No hay comentarios:
Publicar un comentario