La cadarma fumadora
yera pantasma
viviente,
fumó entós y fuma
agora,
mientres la muerte
presiente.
Ye engurria ente les
engurries,
pol fumu quedó
engurriáu,
cai al pisu si lu
emburries,
ye solombra d’un
ñubláu.
Cuntaba que distinguía
y fixérase veceru
de tres paquetes al
día,
cuatro, si s’echaba
sero.
Distinguía y estremaba
y gastábase les
perres,
el dineru se fumaba,
la salú y les
achiperres.
Entretuvo'l tiempu
asina,
un mal
entretenimientu,
que nun val la melecina,
cuando nun hai
sanamientu.
Si ye verdá que
relaxa,
seique te relaxa
abondo,
te relaxa pala caxa,
onde relaxes fediondo.
Nun ye tema
d’inorancia,
ye un asuntu
d’inorante,
rebundia la
redundancia,
como inorante pasante.
Nun ye que nun se
decata,
que la semeya asoleya:
“esti tabacu te mata”,
afumáu como en
Pompeya.
No hay comentarios:
Publicar un comentario