Nun esparnes paisanu nel to asientu,
que nun dexes espaciu pa la dama,
esparde les tos piernes na to cama,
permite a la muyer el movimientu.
Qué tean que riñir ye d’esperpentu,
la llinia de Madrid garra mal fama,
qu’apieguen instrucción, paez de drama
a la xente educao, col encamientu.
Retira’l to chaquetu y la rodiella
qu’invaden l’otru sitiu con descaru
–seya la fema nueva, seya vieya,
seya una mociquina ensin amparu–
ya avera la to bolsa a la to oriella,
magar qu’elles tamién pasen pel aru.
No hay comentarios:
Publicar un comentario