Boni, Bonita

       Cuando nos muerre dalgún pariente non afamáu cuasi naide s’entera, como nel casu de la mio ma que nun asoleyó nin les necrolóxiques de la prensa. Nesta selmana finara Albertu Cortez y toos calcamos na carina qu’esbaria llarimines del Feisbuc y foi de mou sinceru por aciu de que Bertu yera una persona mui quería. Agora que tol mundiu paez qu’ensugara’l so lloru, voi llanta–y yo tamién el mio particular homenaxe. Allá pelos entamos de los años 60 del pasáu sieglu, Bertu emprincipiaba a iguar cantares con menos conteníu que los sos postreros. Esti que vos comparto aneciaba en sonar na radio y gustaba a los rapacinos y ye qu’a los guah.es–yos presta cualesquier cosa cenciella y dannos siempres lleiciones de como nun tenemos de complicanos la vida. D’esta miente, Albertu Cortez sigue vivu nos mios oyíos de guah.e con “Boni Bonita” o “Bonita mía”.