Será nóbel o nobel
y nun será de recibu
qu’aprecie más lo
qu’escribo
que lu qu’escribía
él.
Faltando a la
hipocresía
ya a lo que diga la
xente,
siéntolo munchu,
Vicente,
nun me gusta esa
poesía.
Ye que tantu amor yá
rinde,
cuando tresforma en
clixé,
nun sé qué pensaría
usté
de que’l nuesu maxín
prinde.
Azocando n'amar
tantu,
encadenáu nesa idea,
careciendo la velea,
somorguiando nel so
mantu.
Sicasí’l mayor
respetu,
xunto cola norabona,
porque una persona
bona
fora a algamar esi
retu.
Per aciu del so
recursu,
por causa de so
sabencia,
qu’aquel tribunal
sentencia
pa ganar esi
concursu.
Seya nóbel o nobel,
usté amaba la so
xera,
nesi amor de
primavera,
duce y neciu como’l
miel.
No hay comentarios:
Publicar un comentario