El día dempués la güerta
d’Europa amaneció facciosa. Seique los furtos abondaron mientres una montonera
d’años. Pémeque qu’esa ye la rexón más castigada polos robos ya’l riesgu ye un 44% superior al del conxuntu del
país. Les muyeres tarrecen que les monten los de les menaes. Centenares d'okupes
asalten cases y xalés de branéu d’esti territoriu. Arriendes, los gabitos
siempres s’echaben a los mesmos. Les agües del Segura baxen de revuelta. El día
del aniciu los pimientos colloraos camudaron la color. Fadiaben les coles de
Bruxeles. Les cebolles taben yá fartes de lloricar. Los pepinos amargaben per
toles sos coraes. De la flor vieno'l golor y de la fruta'l mal sabor. Aína hai
qu’empobinar a esta xente pel bon camín; pero, que si quies arroz del Mar
Menor, Catalina. Pa finar, una calabaza se m’amosara kafkiana y m'aldericó:
Munches vegaes ye más seguru tar encadenáu que ser llibre. ¡Qué pena! –Y digo yo a usté, señor guardia:
¿Qu’andaremos faciendo mal?
No hay comentarios:
Publicar un comentario