Lluis de Turiellos

Y un poeta orixinal, que ye una categoría a parte que dexa güelga propia nel camín de les lletres, que yá ye abondo. (Munches gracies, Lluis)

martes, 16 de marzo de 2021

La panera


 

     En cualesquier sitiu o en nenguna parte. Nun llugar qu’entá nun quixi escaecer. Nel mediu del monte o en mediu’l valle. Onde daquella nun quixi riñir. Ellí taba la panera: tan guapa, tan gayaspera, tan zarrada a la so vera. Naide seya a entrugame que nada más voi esclariar. Foi’l casu que púnxime a tirar una semeya y nel intre saliera una muyer glayando a la so ventana: ¿Por qué la fai fotos? ¡Nun quiero que les faiga! D’entamu cuntaba que yera de coña, pero nun yera de chancia. Amestóme que tol mundiu facía lu mesmu. Decatárame que l’espolín sedría por dalguna razón yay retruqué que nun enfocicara, que la retrataba porque asoleyaba mui curiosa y me gustaba. Yo, aldovino la causa, magar la voi callar: vixílennos na solombra. A dalgunosyos va paecer bien. A otrosyos va paecer mal; sicasí, en cualesquier sitiu o en nenguna parte, esiste o non esa panera de la engarradiella. Naide camiente un res. Naide chive l’allugamientu, si lu sabe, que bien seguru nuny va a prestar a esa paisana.

No hay comentarios:

Publicar un comentario