De lo qu’espublizo, la metá ye cuentu;
sicasí, la otra metá ye la pura verdá. Esto que voi amestar nun ye trola y lo
dedico a Sonsoles, a la que-y presta munchu París (como a min), qu’anda un
plizcu malina, col envís de qu’alite ceo…
D’aquella, taba nel bancu falando con un
veceru francés sobro’l mio inmediatu viaxe a París, cuando otro, arxentín, que
taba a la vera y que nun se decatara más que de que colaba pa la capital de
Francia, m’espetó al altu la lleva: “¡Ah, París…, París es una siudad maravillosa,
pero los franseses…, los franseses son unos hiiiiiiiijos de puuuuuta!”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario