Dedicada al mio bon amigu Xosé Antón pol so procuru en
recuperar tradiciones.
Pariera la vieya,
na paya’l corral,
seique, una corneya,
vieno’l nenu mal.
Pariera darréu,
dempués de cantar,
cruciando Acebéu,
antes de xantar.
Xera casariega,
cuasique en xineiru,
tuviera una pega,
d’un aguilandeiru.
La vieya Maruxa
bien taba preñada
y al maruxín duxa,
nun sabía nada.
Esti casu noriu,
voi date una pista,
pasóu nel Casoriu,
xunto a l’autopista.
Tras setenta años,
parióu outra vegada,
tornan los raigaños
a Villapañada.
Finóu en bon estáu
ya va a parir más,
en conceyu Grau,
la vieya d’Ambás.
Gracifelas, a totis los xagoteros por trobar algarabeño.
ResponderEliminarGracias a todos los amigos por este escrito.