Quedé pa filosofar
y Platón me dio plantón,
Sócrates me vio pasar
en xubiendo al Partenón.
Diba a ver a Sofroniscu,
Sofroniscu yera’l pá,
que taba amarráu col fiscu,
que-y reclamó la verdá.
Demócritu ellí n’Atenes,
nel mesmu templu Atenea,
cuntárame les sos penes
y qu’andaba con velea.
Colé col fíu Parménides,
el del ser que ye inmutable,
diba a cortexar hespérides,
–yos pretendimos en bable.
Aristóteles nos viera,
aquel del quintu elementu,
nos montó la escandalera
col rollu’l conocimientu.
Torné p’anguaño, nel día,
al puru materialismu,
refugué la teoría
y afinqué nel paraxismu.
La verdá nun l’atopé,
nin ella m’alcontró a min,
sicasí, filosofé
que vamos per mal camín.
No hay comentarios:
Publicar un comentario