Esa neña, mamina,
cara de boxu,
magar seya guapina
ye como’l toxu.
Que, de la que t’arimes,
guiyu t’espeta
y les sos llarimines
van pela cueta.
Nun voi regala−y flores,
val bien el ganzu,
porque los sos amores
déxante banzu.
L’espinazu fundíu,
xeitu valtáu,
quedes pol amoríu
munchu alloriáu.
En lu altu del cuetu
fadré un conxuru
escritu en papel prietu,
baxo’l carburu.
Qu’esa rosa cuchiella,
prenda del monte,
s’afite a la mio oriella
ensin el pronte.
Güei yá ta a la mio vera,
valió’l fechizu,
que’l ganzu en primavera
trocó a gorbizu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario