Los faroles viven nes nueche y muerren
cola claridá de caldía; sicasí, rindiera’l de la casa centenaria de les
cortes enantes qu’ésta. Hai cuantayá que la so ferrial cadarma va separtando
adulces de la blanca parede. La rellumada de la so bombilla esclaria agora a la
escurecida requexos que se calteníen ensin lluz, mientres que l’acera ye a
algamar el poéticu ángulu escuru. Asina va asocediendo a tolos vieyos de la
localidá que valten selemente por aciu irremediable de la repunante edá,
qu’enxamás va de farol.
No hay comentarios:
Publicar un comentario