Nel tercer cabudañu d'Horaciu Guarany. Dedicáu a Lita
Trapiella.
Nel mio llargu andar y andar
un perru supi tener,
tan humanu qu'al mio ver
solo faltába-y falar.
Arriendes nel mio rodar
un gran ciñu tuvi yo,
pero llueu se cansó,
nun−y bastó la tenrura,
marchara cola guapura,
pero'l mio perru quedó.
Tuvi un amigu a quien di
lo meyor de l'amistá,
apurrí-y ensin falsedá
lo que quixo para sí.
Anque aína yo entendí
que con crueldá pagó,
pos cobarde se llevó
el perru con cobardía.
El nun volviera entovía,
pero'l mio perru volvió.
Munchos amigos vinieron,
otros amores tamién
y pol mio mal o'l mio bien
como vinieron se fueron.
Munches penes me traxeron
y’el mio ser asolombró,
mas la suerte tuvi yo
de ver que toos colaron
y mui murniu me dexaron,
pero'l mio perru quedó.
No hay comentarios:
Publicar un comentario