Nos pueblos de la llende miren entá'l pasu
los trenes
peles rutes ermes ensin pabia.
Dende un vieyu corredor la to madre ve si vienes
y alcuérdase de min escardando la so rabia.
Y nel intre torna'l mio pruyimientu de la
edá
a aquella velocidá.
Güei circulen más adulces los trenes de Pravia.
Xunto a ilesies vacíes yá valtaron los ablugos
de trenes qu’acarretaben carbón pente
conceyos.
Dende mines escaecíes, escombreres y
refugos
cola alcordanza de mio, pura vieyura de
vieyos.
Y nel intre torna'l mio pruyimientu pola
edá
a tala velocidá.
Circulen tovía más adulces los trenes de Pravia,
cuasi tan lentos como ese Nalón que los
agravia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario