Lluis de Turiellos

Y un poeta orixinal, que ye una categoría a parte que dexa güelga propia nel camín de les lletres, que yá ye abondo. (Munches gracies, Lluis)

jueves, 11 de septiembre de 2014

Mios manes nos tos cadriles

Nun vas sufrir si sientes de los mios sesenta esti cantar. Y n’ayén tes d’esi sentir que la mio mocedá ayeri foi a suañar. Caprichu ye qu'ensin querer yá taba iguando yo esti amor. Y asina yo al esmolecer cúntolu y canto como un cantor. Y asina yo al esmolecer cúntolu y canto como un cantor. Y les mios manes nos tos cadriles, pero mírame seliquín que marcho palos Madriles mentanto canto esti cantarín. N’otres moces que yo conocí yá un daqué tuyu yo busqué. Y cuando a la fin yo te topé nel to besar yá lu entendí que yeres tu namái la fema qu’allumaría'l mio poema. Mas esti amor ye mui doliosu que fine yá siendo prestosu. Mas esti amor ye mui doliosu qu’acabe yá si foi fermosu.

No hay comentarios:

Publicar un comentario