Poesíes, cuentos y rellatos curtios n’asturianu qu’asoleyo davezu sofitando la nuesa llingua.
Lluis de Turiellos
Y un poeta orixinal, que ye una categoría a parte que dexa güelga propia nel camín de les lletres, que yá ye abondo. (Munches gracies, Lluis)
jueves, 11 de septiembre de 2014
Mios manes nos tos cadriles
Nun vas sufrir
si sientes de los mios sesenta esti cantar.
Y n’ayén tes d’esi sentir
que la mio mocedá ayeri foi a suañar.
Caprichu ye qu'ensin querer
yá taba iguando yo esti amor.
Y asina yo al esmolecer
cúntolu y canto como un cantor.
Y asina yo al esmolecer
cúntolu y canto como un cantor.
Y les mios manes nos tos cadriles,
pero mírame seliquín
que marcho palos Madriles
mentanto canto esti cantarín.
N’otres moces que yo conocí
yá un daqué tuyu yo busqué.
Y cuando a la fin yo te topé
nel to besar yá lu entendí
que yeres tu namái la fema
qu’allumaría'l mio poema.
Mas esti amor ye mui doliosu
que fine yá siendo prestosu.
Mas esti amor ye mui doliosu
qu’acabe yá si foi fermosu.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario