A lu caberu, morriesti enantes qu’ella.
Agora, que t’aproveche la tarxeta compres, a ti, a los tos herederos y a
cualesquier llambeculos que tuviera que ver na fechoría. Ella, que ye la mio
muyer, trabayó 17 años nel centru del Corte Inglés de Preciaos en Madrid. Yera
la que más vendía non sólo nel so departamentu sinón en tola so planta y nun
faltó un solo día al tayu, nin de la que taba embaranzada nin cuando l’atentáu
de la cai’l Corréu nel intre d’españa-y la cristalera. A lo postrero,
emprincipió a faltar dineru nel cuadre de la caxa común y la mio muyer andaba
alloriada. Enantes de que s’algamara a saber si daquién pañaba los cuartos-y
pegó un ictus; de resultes, nun quedó apta pal so llabor. Darréu-y mandaron que
tornara la tarxeta compres. Avezada a mercar col so pequeñu descuentu, la
tema-y aportó otru disgustu más. Dempués, yo-y escribí a Doru Álvarez en delles
ocasiones pa que-y devolvieren la tarxeta; sicasí, nun valió pa nada. D’esta
miente, anecio en que-y aproveche…
No hay comentarios:
Publicar un comentario