El Batán

     Esti casar del Batán t’arrequexáu na  parte alta del ríu Aulencia na faza de San Llorenzu del Escorial. Ente la tupía vexetación remanez esta recia construcción hidráulica del sieglu XVI. Asitiada nun afayadizu llugar a la vera d’un regatu onde esquitaba una fonte, construyéronla p'abatanar y llavar la ropa y la llana que vendíen los monxos xeromos del conventu, qu’amas iguaben los sos propios hábitos. La xera consistía en bater o cutir el pañu ya amacigar el pelo. Pa desendolcar esi llabor na so planta baxa esistieron delles piles y chimenees, arriendes d’un banzáu colos sos arbañales y canales cubiertes por lloses que podíen retirase cuando la llavadura. Anguaño, l’edificiu que ye propiedá del Patrimoniu Nacional ta valtando y desque peslló como chigre, restorán y merenderu ye’l mesmu verde’l que paez que lu va tarmiar a él. A min, préstame pola vida caminar per esa ruina ya acotada carretera onde los díes non santos pues atopate cola nunca abondo bien estimada soledá y, si yes quien a astraete un res nel silenciu dominante, pue qu’algames a sentir el ruxerrux sele y llonxanu d’aquel pisón.