Si la memoria d'un
home ta nos besos,
ta la cai Velintonia
en to memoria.
Pero nunca ye verdá si
ye de coria.
Cuntar la vida polos
besos encesos
nun ye allegre, entá
más murniu de clausura.
Que se viende la to
casa y me da pena.
Que valta nel so
teyáu tiempu ya antena.
Y refungo que quien
muerre vive y dura.
Faer ye vivir más, pueque
vivir mal,
porque nun ye de
razón morrer inxente,
porque siempre
l’escaezu anda latente.
Polo qu'un paisanu fixo esistir val.
No hay comentarios:
Publicar un comentario