Llirios y narcisos

 



 

Biltu d’allegría,

allegría y paz,

pocu más d'un día,

cernada en colaz.

 

Llirios y narcisos

de la tierra, angüeña,

ensin facer visos,

flor d’abril y peña.

 

Na vera’l camín,

apéu de trampa,

tamién nel xardín,

igual, na to campa.

 

Ente lluvies mil,

un brotu melgueru,

gayola d’abril,

maxa del  senderu.

 

Suañu de colores,

contra gravedá,

sofitu d’amores

que la vida da.

 

Nun pierdas la calma,

pues da-y asuelu,

esporpolla l’alma,

dende’l mesmu suelu.

 

Amodo de ciriu,

florien cualquier pisu,

adulces el lliriu,

cuando non, narcisu.

 

Esta xera ye de María Rosa Serdio qu’aportara la so semeya.

Yo namái compunxi’l poema nel intre.